Yanguasek argi du eguzkia mesedegarria dela, baina zehazten du "eguzkiarekiko harremanean izan dugun aldaketak lehen gutxi batzuek bakarrik izaten zituzten osasun-arazo jakin batzuk gehitzea ekarri duela". Arrazoitzen duenez, bizidunok irradiazio ultramore arriskutsuen mende gaude, "ondorio fotobiologikoen erantzule direnak". Hemen intentsitate ezberdinetako hiru irradiazio-mota bereizi ditu: UV-C, gutxi sartu baina energia handikoa dena. Bizidunetan ez du ia ondoriorik; UV-B, aurrekoa baino gehiago sartzen da. Eguzki-erreduren eragileak dira; eta UV-A, asko sartzen dena, baina aurreko bezain oldarkorra ez dena, Minbizi-eragin eskasagoa du, baina fotozahartzean eragina du. Azken honen barnean, UV-B-tik gertuen dagoen aldaera bat dago haren antzeko ondorioak dituena.

Beltzarantzeko zentroetan erabilitako lanparek UVA irradiatzen dute bereziki, eta UVA naturalaren ezaugarri fisiko berak ditu.

Yanguasek zehaztu du pertsona guztiek ez dutela UV izpiek eragindako kalte-arrisku bera, "irradiazio ultramorearen aurrean denok ez dugulako erantzuteko ahalmen bera". Gai honetan larruazal-motak eragina du: argiagoa edo ilunagoa den, eguzki-erreduren aurrean defentsa-mekanismo gisa jarduten duen pigmentazio txikiagoa edo handiagoa duen, eta baita beste faktore batzuk ere: izerdia, kornea-geruzaren loditzea edo ADN zelularra konpontzeko gaitasuna.

Azalpenaren zati bat eguzkia hartzen jartzean, epe labur eta luzean sortzen dituen ondorioei buruzkoa izan da. Hizlariak ondorio fotobiologiko larri eta kronikoen arteko bereizketa egin du. Lehenengoak eguzkia hartu eta lehen orduetan azaltzen dira; bigarrenak, aldiz, urteak aurrera egin ahala. Lehen taldean beltzarantzea, eguzki-erredurak, aldartea… daude.

Bigarren taldea fotozahartzeak eta azaleko minbiziak osatzen dute, eta azken honen barnean, melanoma ez den larruazaleko minbizia eta melanoma. Nabarmendu behar da, azken hori edozein adinetan ager daitekeela, baina sarriago 30-40 urte arteko pertsonengan.

Adituaren aburuz, azaleko minbizia ohikoena da gizakiarengan: azal zuria duten 4-5 pertsonatatik batek melanoma ez den azaleko minbizia izango du bere bizitzan. Alabaina, azaleko minbiziek eragiten duten heriotza-maila orokorrean txiki samarra bada ere (medikuntzan izan diren aurrerapenengatik eta diagnostiko nahiz tratamenduen bizkortasunagatik), ez da ahaztu behar ondorio larriak sortzen dituztela eta sortzen duten osasun-gastua oso handia dela.

Yanguasek gogora ekarri duenez, Nafarroan, lurralde aurreratuetan gertatzen den moduan, "kezkagarria da melanomak izan duen gorakada".

Arrisku-faktoreen artean, Yanguasek honako hauek azpimarratu ditu: azalaren kolorea; orban-kopuruak; edo melanomaren aurrekari pertsonalak (melanoma duten gaixoen % 3-6k bigarren azaleko minbizia izango dute). Halaber, arriskutsuak izan daitezkeen elementuen artean ingurune irregularreko orbanak edo gaizki zehaztutakoak, 5 mm-ko diametrokoak eta kolore bat baino gehiagokoak (nevus displasikoak) adierazi ditu;horiekin batera, azaleko beste minbizi batzuk izatea; UV irradiazioa; erredurak haurtzaroan eta nerabezaroan; edo, neurri txikiagoan, 35 urte baino lehen beltzarantzeko kabinak erabiltzea.

Faktore horiei erreparatuz, Nafarroako Ospitale Guneko Dermatologia Zerbitzuak melanoma prebenitzeko ondorengo gomendioak ematen ditu:

-Arrisku gutxiko gaixoetan, norberak bere orbanak aztertzea eta lehen mailako arreta izatea, argazkiekin lagunduta.

-Arrisku handiagoko gaixoetan kontsultetan egiten da jarraipena informatizatutako historia klinikoan sartzen diren argazkiekin. Pigmentatutako lesioren batean, argazki dermatoskopikoa egin eta erantsi egiten da jarraipena egiteko.

-Arrisku handieneko gaixoekin honako teknika hau erabiltzen da: dermastokopia digitaleko sistema baten bidez pigmentatutako lesioen jarraipen bat egitea; hala, bere lesioak erregistratu eta haien aldaketak alderatzea ahalbidetzen du.