Liburu honetan, egileak 300 goibururen eta ia 200 aldizkariren (aurreko bi lanetan agertzen ez direnak) aipamen zehatza jaso da. Aldizkaritzat jotzen dira noizbehinka kaleratzen zirenak, argitalpen batetik besterako tarteak erregularrak izan ez edo argitalpenak aldakorrak eta ezegonkorrak izan arren.

Egileak, argitalpenen kopurua zehazteaz gain, horien ideologia, eragin-eremua, argitalpenak jaso eta irakurtzen zituzten pertsonen kopurua, aholkulariak, eta gaitasun intelektuala eta ekonomikoa ere gehitu ditu, aztertuta garaiaren mapa soziohistoriko interesgarria sortuz.

Lanaren hasieran, Zocok albisteen sorrerari eta komunikazio-prozesuari, iritzian eragiteko eta iritzia agertzeko duen gaitasunari, eta albisteen legezko araubideari buruzko hausnarketa egiten du. Gainera, aldizkako argitalpenen zenbait alderdi teknikoren inguruan ere mintzatzen da, adibidez, tailerrak, argazkilaritzaren sarrera, publizitatea finantzatzeko bitarteko gisa eta irakurleak.

Liburuan agertzen den zatirik luzeena argitalpenen fitxei buruzkoa da, hau da, zuzendariei, jabeei, erredaktoreei, argitaratzeko tokiari, ideologiari, hasieraren eta etenaren datei, formatuari, hedapen-eremuari, tiradari, publizitateari, gobernuak agindutako etenaldiei eta, ezezagunenak eta aurkitzen zailenak direnen kasuan, kokapenari buruzko informazioa.

Bost egunkari eta hiru astekari politiko

Ángel García Sanz Marcotegui irakasleak idatzi du liburuaren hitzaurrea eta obratik atera daitezkeen ondorio batzuk nabarmentzen ditu: argitalpen batzuen egonkortasuna, nahiz eta beste probintzia batzuetakoak ere egonkorrak izan, eta argitalpen erlijiosoen kopuru handia (68), guztien % 22, 6.

Halaber, argitalpen politikoen portzentajea ere azpimarratzen du (87); heterogeneotasun politikoa zegoela adierazten du horrek, "monolitikoki karlistak ziren probintziaren eta hiriburuaren irudia hautsi" baitzen. Izan ere, 1905 eta 1913 artean, Iruñean, egunean bost egunkari kaleratzen ziren (La Tradición Navarra, integrista; El Pensamiento Navarro, karlista; El Eco de Navarra eta Diario de Navarra, kontserbadoreen aldekoak, eta Demócrata Navarro, kanalejista), eta hiru astean (El Porvenir Navarro, errepublikarra; La Verdad, UGTren aldekoa, eta Napartarra, euskal abertzalea).

XIX. mendeko prentsa liberal indartsuaren beherakada eta prentsa kontserbadorearen hazkuntza ere nabarmentzen du. Azpimarratzekoa da, halaber, Tuterako argitalpenen murrizketa. Guztien % 31 ziren XIX. mendean eta % 19 dira orain.

II. Errepublika aldarrikatzean, erregimen berriaren aldeko argitalpenak agertu ziren, baina egunkari bakarra, Democracia, zortzi hilabete iraun zituena.

Amaitzeko, aipagarriak dira kulturarekin, zuzenbidearekin, osasunarekin, lanbideekin erlazionatutako argitalpenak, aldizkari ekonomiko-administratiboak, baita irakaskuntzari eta kirolei loturikoak ere. Horien bidez, "iraganean ainguratuta, geldituta eta bereziki lebitarra den hiriaren estereotipoa indartzen da".