Hiru ardatz horietatik zazpi helburu estrategiko ondorioztatzen dira honako hauei lotuta: baliabide ekonomikoak, etxebizitza, hezkuntza, osasuna, inplikatutako eragileen eskumena eta identitatea, koordinazioaren hobekuntza eta jarraitzeko nahiz ebaluatzeko sistema.

Helburu estrategiko horiek 152 ekintzen bidez garatuko diren 47 neurritan zehazten dira, eta haietatik 75 jadanik martxan daude, lehen aipatu dugunez.

Estrategiak aurreikusitako jarduera guztien artetik, gizarteratzeko errentan eta aparteko laguntzetan izandako hobekuntzak nabarmendu behar dira, bai araudian, bai eta prozeduretan eta erantzuteko epeetan ere. Gizarteratzeko errentan itxaroteko denbora hilabete murriztu da, eta bigarrenei dagokienez, etxeko hainbat horniduraren fakturak (argindarra, gasa, ura…) ordaindu ezin duten familiei zuzeneko laguntzak barneratuko dira. Gainera, pertsonei baliabideak ematea aurreikusi da haiek duten bazterketa-mailaren arabera diagnostiko sozialeko tresna batekin eta lan-merkatuan sartzeko zer aukera dituen aztertzen duen beste trena batekin.

Ostatu-hartzeari dagokionez, Etxebizitza Sozialen Foru Funtsa sortuko da gizarte-larrialdiko egoeretarako, hipotekaren bitartekotza-bulegoaren eginkizunak babestutako etxebizitzaren alokairuaren merkatura zabalduko dira eta neurriak hartuko dira pobrezia energetikoa arintzeko eta hornidura eten aurretiko protokoloari dagozkion enpresekin negoziatzeko, neguan hornidura etetea eragotziko duena.

Hezkuntzan, eskola-absentismoko protokoloa finkatuko da, familiak eta ikasleak sentsibilizatuko dira eskola joateak duen garrantziaren gainean eta ikasten nahiz lan egiten ez duten gazteentzako prestakuntza-ekintzak egingo dira, beste jarduera batzuen artean.

Osasun-alorrean, historia klinikoetan eta osasun-erregistro guztietan aldagai sozialak barneratuko dira pertsonek osasun-egoera bio-psiko-sozialaren ezagutza hobea izateko, tratu txarrak edo gehiegikeriak jasotzen dituztenena bereziki. Kultur artekotasunari buruzko prestakuntza-ekintzak ere egingo dira profesionalentzat, jokabide drogazale eta menpekotasunezkoen prebentzioa azpimarratuko da komunitate terapeutikoen bidez, eta hamabost urte azpikoen nutrizio-arazoak hautemateko ahalegin berezia egingo da. Elikagaien bidezko banaketa izateko mekanismoak ere ezarriko dira.

Estrategiak ere beste ekintza batzuk aurreikusten ditu, inplikatutako eragileen artean koordinazioa hobetzeko, gizarte-erakundeekin lankidetza aktiboa izateko, Gizarte Ongizateko Nafarroako Kontseiluko eginkizunak handitzeko eta babestutako etxebizitzen alokairuan jardunbide egokien kode bat argitaratzeko.

Azkenik, planaren beraren jarraipen nahiz ebaluazioari lotutako jarduerak jaso dira, dokumentu bizi, parte-hartzaile eta berraztergarritzat jotzen dena eta egoera sozialei egokitu daitekeena. Horretarako, urteroko planak eta memoriak prestatuko dira, bai eta tarteko ebaluazioak eta amaierako beste bat ere.

Dokumentu hau 2012ko azaroan egiten hasi zen Gizarteratzeko Lan Taldea izeneko lehen bilkurarekin; bertan Nafarroako Gobernuko, gizarte-erakundeetako, eragile ekonomikoetako, sindikatuetako eta toki-erakundeetako ordezkariek parte hartzen dute.

Lehenik eta behin, Foru Komunitateko gizarte-bazterketako egoeraren diagnostiko bat egin zen. Iazko azaroan aurkeztutako azterketa horren arabera, Nafarroa aberats eta txiroen arteko alderik txikiena duen Espainiako autonomia erkidegoa da.

Zehazki, biztanleriaren kintil aberatsenaren eta pobreenaren diru-sarreren artean Espainiako eskualde guztien harremana aztertu ondoren, Foru Komunitateak 4,5eko indizea zuen 2011n, Estatuko batez bestekoa 6,8koa zenean; gaizkien kokatutako autonomia erkidegoa, berriz, Andaluzia, 9,3ko indizearekin.

Nafarroak Estatuko adierazle onenetakoa du ere iraupen luzeko langabezia-tasan, pobrezia-atalasearen azpiko biztanlerian, ikasketak goiztiar uzteko portzentajean edo 60 urtera arte ez bizitzeko probabilitatean.

Egindako diagnostikoak egiaztatzen du, oinarrizko beharrak beren kasa betetzeko gai ez diren pertsona-kopurua igo egin dela krisi-egoera dela-eta. Errealitate horrek, gainera, aurrez aipatutako gizarte nafarraren kohesioa galtzeko arriskua dakar. Zehazki, AROPE tasak (Europar Batasunak ezarritako adierazleak erabiltzen ditu) kalkulatzen duenez, Nafarroako biztanleriaren % 13 pobrezia-arriskuan dago, 2012ko datuen arabera