Gaur egun, Nafarroako Jauregiko Areto Berdean, bildumako lehen erretratuak ikusgai daude, zortzi guztira: Nafarroako Felipe zazpigarrena eta Gaztelako bosgarrena eta haren emazte Isabel Farnesio; Nafarroako Luis bigarrena eta Gaztelako lehena eta haren emaztea Luisa Isabel de Orleans; Nafarroako Fernando II. eta Gaztelako VI. eta haren emazte Maria Barbara de Portugal eta Nafarroako Karlos seigarrena eta Gaztelako hirugarrena eta haren emazte María Amalia de Sajonia.

Handik hurbil dagoen galeria batean zintzilikatuta daude Nafarroako Karlos zazpigarrena eta Gaztelako IV. eta haren emazte María Teresa de Parma. Lehendakaritzako bulegoan Nafarroako Fernando II. eta Gaztelako VII.aren erretratua dago, Francisco de Goyak pintatutakoa 1814an, bai eta haren bi emazteenak ere: María Isabel de Braganza eta María Cristina de Borbón. Areto isabeldarrean Nafarroako Fernando III. eta Gaztelako VII.-aren beste erretratu bat dago, Federico de Madrazok pintatutakoa 1824an. Areto isabeldar berean, Nafarroako Isabel lehenaren eta Gaztelako bigarrenaren bi erretratu daude zintzilikatuta. Beste biak galerietako batean daude eta Reina Niña aretoan.

Alfontso XII.aren erretratua Nafarroako Diputazioak Eduardo Carceller pintoreari enkargatu zion 1875ean. Nafarroako Museoko funtsen barnean izan da eta gaur egun Nafarroako Jauregian erakusgai dago errege-erretratuen galeriako gainerako elementuekin batera. María Cristina de Habsburgo eta Alfonso XIII. ere gorputz osoko pinturetan ageri dira, García Asarta eta Escolá-ren obretan, hurrenez hurren.

Azkenik, Juan Carlos eta Sofia errege-erreginari jarraian bi erretratu egin zitzaizkien. Lehenak. 1985ean, José María Ascuncek (Juan Carlos erregea) eta José Antonio Eslavak (Sofía erregina) egin zituzten. Ondoren, César Muñoz Solak bi erregeen erretratuak egin zituen.

Gainera, Nafarroako Jauregian Carlos Austria de Este erregegai karlistaren erretratua ere badago (Karlos VII.) eta Margarita de Borbon emaztearena; obra horiek Tuterako César Muñoz Sola pintoreak egin zituen XX. mendearen erdialdera.

Nafarroako Jauregiko errege-erretratuen galeriaren aurrekari historikoa Nafarroako erregeen 32 erretratu guztiek osatzen dute, Erreinuaren etorkizuna zuzendu zutenak hastapenetatik (IX. mendea) eta Karlos III. Noblera arte, 1860ko hamarraldian, hau da, Nafarroako Diputazioak bere egoitzan gobernatzen zuten erregeen erretratuak izateko erabakia hartu eta mende bat baino gehiago geroago, aldi berean Nafarroa eta Gaztelako erregeak izan zirenak.

Elena Goñi Goicoechea Iruñean jaio zen 1968an, Elena Goicoechea pintorearen alaba eta Miguel Goicoechea argazkilariaren iloba da. Iruñeko Arte eta Lanbideen Eskolan ikasi zuen, eta Juan José Aquerreta (2003ko Kulturaren Vianako Printzearen Saria) edo Isabel Baquedano izan dituen irakasle; bere lan artistikoaren xede modura gizakien irudien erakargarritasuna ikasi zuen haiengandik. Salamancako Arte Ederren fakultatean lizentziatu zen eta pintura eta diseinu grafikoa bateragarri egin zituen. 1997tik aurrera bere obraren erakusketa publiko asko egin ditu. Urte horretan bertan, Lizarra eta Iruñeko bienalerako hautatu zuten, eta handik pixka batera, Nafarroako Gobernuaren Nafarroako Gazteria Institutuak emandako pintura-saria lortu zuen. 2000. urtean Pinturaren ABC saria erdietsi zuen, eta haren ondoren "Adiskide bat" bere obra erakusgai jarri zuen Madrilgo ARCO Arte Garaikidearen Nazioarteko Azokan.

Gaur egun, Madrilgo Utopía Parkway galeriarekin lan egiten du, eta bertan banaka erakusketak jarri ditu 2005, 2007 eta 2012 urteetan; Bilbao Espacio Marzanarekin, berriz, 2003, 2009 eta 2014an jarri zituen erakusketak. "Flappers" izeneko azken erakusketa horretan amen erretratuak zuden, artistaren amarena barne, eta arrakasta handia erdietsi zuen.

2007an, Nafarroako Gobernuak artistari eta haren obrari buruzko liburua argitaratu zuen ("Egun bateko elkarrizketa Elena Goñirekin"), Enrique Andrés Ruiz kritikari artistikoak zuzenduta, eta hark Elena Goñiren ondorengo dohainak azpimarratu ditu: "Maila tekniko bikaina du, zorroztasun formal handikoa da, baina ahotsa altxa gabe pintatzen du. Gizakiaren berezitasuna nabarmentzen du, paregabea eta besterezina dena, gaurko artean ezohikoa dena".