Espainiako Felipe eta Letizia errege-erreginak 2015eko Kulturaren "Vianako Printzea" Sariko banatze-ekitaldiaren buru izan dira gaur, asteazkena, Leireko San Salvador Monasterioan. Saria Ramón Andrés González-Cobo saiakera-idazle, pentsalari, poeta eta gaur egun aitorpen handieneko musika-kritikarietako batek jaso du.

Nafarroako Gobernuak eta Felipe erregeak Ramón Andrési emandako sariak jakintsu horren "maila intelektuala" eta "irakaspen morala" aitortzen ditu; haren ezagutza guztiak "ekoizpen bibliografiko zabal" batean islatu dira, "adore eta zuhurtziaz" egindakoa, saria emateko Foru Dekretuan azpimarratzen denez.

1955ean Iruñean sortua, Ramón Andrés Bartzelonan bizi da gaur egun, nahiz eta haren sorlekuko hiriarekin lotura eten ez duen. 1974 eta 1983 artean, antzinako instrumentuekin, Erdi Aroko eta Errenazimentuko errepertorioaren abeslari modura aritu zen. Poesia eta saiakerako bilduma edo aldizkari batzuen sortzaile, koordinatzaile edo sustatzaile izan zen (Pamiela, Archipiélago edo Goldberg); antzinako musikaren departamentu aitzindaria sortu zuen Bartzelonan, eta 1989tik aurrera, idazketan eta argitalpeneko munduan murgildu zen: dibulgaziokok obrak, zigilu diskografikoetarako iruzkinak, programak, saiakerak edo liburuak, eta haien artean azpimarratu behar da: "Musika, mitologia, magia eta erlijioaren hiztegia", gizakiaren pentsamenduaren bilakaeraren lagin zehatz bat.

Sariaren banaketa-ekitaldia abadeen elizako barnealdean egin da, eguraldi txarra tarteko, eta Foru Komunitateko agintari nagusiak izan dira bertan; haien buru izan dira Nafarroako jarduneko Lehendakari Yolanda Barcina; Hezkuntza, Kultura eta Kiroletako ministro José Ignacio Wert, Nafarroako Kulturaren Batzordekideak, eta sarituaren senideak (Dolores Josa emaztea eta Gabriel semea, besteak beste).

Sari hau eskertzeko, sarituak bere "eskertza" eta "ohorea" adierazi ditu kultura, jakintza eta ezagutzaren defentsan oinarritutako agerraldian.

Agerraldian, Ramón Andrés bere jarduera profesionalaz aritu da, eta esan du "aurre egiteko forma bat izan dela·" "kulturak bizi duen pixkanakako deuseztatzearen aurrean, pentsamenduaren hondatzearen aurrean, soberakinen fabrikazioan bere ideologia ezarri duen munduak gero eta gehiago bortxatutakoa", ekonomiari erreferentzia eginez.

Hori dela-eta, agintariei laguntza eskatu die, "ahal den neurrian, ezagutza eta jakintzaren bide zaila urratzeko erabakia hartu dugunon baldintzak hobetu ditzaten; balio horiek ez dira inoiz, inoiz ez dira hartu norberaren gozamenerako eta gozamen nartzisistarako ondare, alderantziz, elementu transmititzaile gisa baizik, hain beharrezkoak direnak gizarte zuhurragoa, lasaiagoa, helduagoa eta ez hain espekulatzailea izateko.

Halaber, ikasgeletatik eta jakintzatik egiten dutenen lana aitortu du "Mendebaldea Jaspers eta Gadmer filosofoek proposatutakoa izan dadin, eta duela hamarraldi gutxi proposatzen zutena, hau da, kultura edozein moneta baino indartsuagoa dela; filosofo horiek baieztapen hori behin eta berriro egiten zuten".

Ildo horretatik, herritarren gainean hausnartzeko gonbita luzatu du, "egunez egun bere izaera murrizten ari dena bezero hutsean bihurtzeko", "dena ez dadin homo thecnicusera mugatu, alde hori, teknikarena, gizakia izatearen zati bat baino ez baita, hots, zentzuaren eramailea, esanahien herentzia, Izatearen kate-maila".

Azkenik, Felipe erregeak bere agerraldian azpimarratu du "kultura elkarrekin egin beharreko gure bizitzaren funtsezko elementu gisa sendotu behar dugula"; izan ere, "pertsona modura indibidualki hazten laguntzen digu eta komunitate modura, kolektiboki". Sarituari dagokionez, "zientziak, letrak eta arteak naturalki nahasten ditu", "bere lanean buru-belarri aritzen den saiakera-idazlea da", eta "humanismo fina eta ikuspegi unibertsala modu dotorean eta jakintsuan eskaintzen ditu".